.
René van Stekelenborg
Rol(len): schrijver
Ik ben een Haarlemse aandachttrekker. Niet voor mezelf, maar voor anderen. En dat doe ik via mijn 'aandachtsfabriek' voor ondernemingen, instellingen, organisaties, freelancers, kunstenaars, architecten, vormgevers en koekenbakkers die een verhaal te vertellen hebben of wat willen verkopen. Liefst via de media vragen ze om aandacht voor hun product of dienst. Als Neerlandicus met een (bedrijfs-)journalistieke achtergrond denk ik te weten hoe ik met verhalen in een passende tone-of-voice de nieuwsgierigheid kan opwekken en de aandacht kan vasthouden.
,,Ik weet ook wel dat december normaal gesproken voor heel wat bevolkingsgroepen op deze kleine wereldbol de duurste maand is. Het is de feestmaand, dus dat wordt weer uitpakken geblazen! En ik kan je verzekeren, mijn vrouwtje Melania heeft nou niet bepaald een goedkope smaak. Tja, als je weet dat Swarowski en klatergoud net zo duur zijn als echt Pools kristal en Russisch bont, dan snap je dat.
,,Ammehoela, ik ga toch zeker niet pontificaal op televisie vertellen wat ik allemaal in huis heb. Voor je het weet komt er zo’n maatschappelijke mevrouw op me af namens de familie en zij maakt een stappenplan voor je hoe je vrijer kunt leven met meer beweging om je heen.
Een nieuwe start gericht op slimmer samenwerken met zelfbouwers, experts, bewoners en andere relevante partijen om zelfbouw te versnellen en op de kaart te zetten. Met gemeente Haarlem die de verkoop van de kavels en kluswoningen aankondigt. Met RBIJ Haarlem om het zelfbouw proces te versnellen, events te organiseren en een zelfbouw community op te bouwen.
Het waait. En behoorlijk stevig ook! Dat is een constatering waar we in ons kleine landje met een Cf-klimaat en aanlandige wind in het Westen al een heel lange tijd mee kampen. Niks nieuws onder de zon, zou je denken.
Da’s niet normaal meer! En dan komen al die Amsterdammers met hun geld en hun bakfietsen en hun kinderen met veel te rare namen en hun hiphopvrienden en hun hoge opleidingen en hun snelle praatjes en hun systeem van het hoogste bod telt en dan is in ene Haarlem Haarlem niet meer.
,,Ik heb nu toch wat gezien in Los Angeles'' schreeuwde Gerardus Johannes Droste junior terwijl hij de gammele directiekamerdeur opentrapte. ,,Een of andere maffe Fransman kan in de lucht schrijven met vloeibaar vuur! Ik heb vierenhalf uur in de file bij de randweg gestaan om een reclame te mogen bekijken van een automobielbedrijf dat Packard heet.
Soms zie ik maar heel weinig verschillen. En als er dan toch verschillen zijn, dan zijn die veroorzaakt door een uiterlijk vertoon dat op een paar nuances anders is dan wat er in de Linda of Cosmo staat. Het wordt met de meest minimale aanpassingen anders getweaked en gepitched. Omdenken heet dat en is enorm populair, maar wat is het en is het echt zo doeltreffend anders?
Als je op de Grote Markt aan een willekeurige Haarlemmer vraagt wat Haarlem nu zo bijzonder maakt, dan hoor je vaak dat onze stad 10 minuten van Amsterdam, 10 minuten van de bollen en 10 minuten van het strand af ligt.
17% Van de Nederlanders is laaggeletterd, 4% heeft dyslexie. Dat zijn cijfers waar ik best wel van schrik! Met ons beste onderwijs en ons beste dit en dat, mag je toch verwachten dat er in ons kikkerlandje niet meer dan 2 miljoen landgenoten leven die geen idee hebben wat er allemaal gelezen en geschreven wordt.
Er was een tijd dat Haarlem het muziekcentrum van de wereld was. René van Stekelenborg vertelt en laat je de foto’s zien. En misschien komt die tijd wel weer terug!
Toen ik op een zondag in het oude Patronaat aan jazz-legende Archie Shepp vroeg waarom hij juist Haarlem uitkoos voor een concert, terwijl hij net zo makkelijk heel Amsterdam had kunnen verrijken, zei hij iets cryptisch. ,,You have to go where the action is!’’ En daarmee doelde hij niet op het goedkope rommelmarktconcern dat decennia later ons winkelaanbod zou verknallen.
De gemeente Haarlem en de Rabobank sloegen de handen inéén en financieren een lokale versie van Dragon’s Den. Inderdaad, een soort afvalrace voor Business School-studenten die een lucratief idee hebben waarmee ze bij jou komen aankloppen. Wat hun precieze bedoeling is, dat weet ik niet.
Ben je zenuwachtig, of zo? Dat hoor ik nogal eens de laatste tijd. Nerveus en gezond gespannen, dat kan kloppen, maar zenuwachtig ben ik echter niet. Bij gesprekken hoor of merk ik vaak dingen op waardoor ik me bewust word van mijn mimiek en het interpretatievermogen van anderen. Ik luister en scan tegelijkertijd naar wat ik kan zeggen en hoe dat gaat landen bij een tafelgesprek.
Waarschijnlijk ben ik de enige. Als ik door ons alleraardigste stadshart loop, dan kijk ik graag omhoog en aanschouw de leuke geveltjes met ornamentjes en vraag me af wie er woont of werkt. Of wie er had kunnen wonen of werken want er staat de afgelopen jaren heel wat leeg, te huur of te koop.
Het moet in de zomer van 1988 geweest zijn dat ik erachter kwam dat 'de waarheid' niet bestaat. En dat een verhaal vanuit andere hoeken belicht kan worden. En dat gevolgen en consequenties heel ver en lang nadruppelen.
Wat het voordeel van reizen is? Je doet ongelofelijk veel nieuwe indrukken op. Je maakt kennis met andere culturen, gewoontes en gebruiken en het weer wil ook nog wel eens in je voordeel werken. Als je tenminste van een lekker zonnig weertje met aangename temperaturen houdt. Maar, het kan ook makkelijk anders. Veel dichterbij ook. Bijna in je achtertuin.
Dus je bent scholier of nét afgestudeerd en gaat solliciteren. Je hebt al een tijdje je focus op de arbeidsmarkt in Nederland. En je hebt ideeën over wat je kunt en wat je concrete bijdrage voor de BV Nederland inhoudt. Welke dromen mag je hebben van P&O’ers en werving- en selectiebureaus?
In tweede instantie herbergde het stadhuis van Haarlem de meest rare snuiters die zichzelf wilden afzonderen van de waan van alledag. Eigenlijk vroegen ze de gemeente om hen in bescherming te nemen omdat ze anders tot zaken in staat waren die het daglicht niet konden verdragen en de maatschappij mogelijkerwijs schade zouden kunnen toebrengen.
Met de Amsterdamse School en de Haagse School zijn we best bekend. Wat veel mensen niet weten is dat een van de grondleggers van het Nieuwe Bouwen en de Nieuwe Zakelijkheid ene Han van Loghem was, een Haarlemmer die nauwelijks bekendheid geniet in zijn eigen stad.
Gisteren was ik bij de Club van 25 in Haarlem te gast. Een ondernemer verhuurt zijn vergaderzaal aan een clubje van ondernemers dat tweewekelijks bij elkaar komt om kansen te delen en op te pakken.
Ik heb me onlangs kostelijk vermaakt. Samen met wat Syrische vluchtelingen werkte ik een soort van standup-comedy-avond uit. Puur ter lering ende vermaeck. De lering kwam voort uit het idee dat taal verschillende culturen kan verbinden. Taal kan je inzichten verschaffen in hoe mensen denken en wat zij doen. Taal is ook een instrument om jezelf open op te stellen naar de mensen om je heen.
Als Neerlandicus met een journalistieke inborst kwam ik in Haarlem terecht.
Natuurlijk moet je de lat ergens neerleggen. In het geval van ons Reparatiecafé de Garenkoker vond de pensionado Peter Zuidam het een alleraardigst idee om kennis en kunde van hem en zijn oude maatjes in te zetten voor de buurt.
Wat vinden wij moeilijk? Stel, je bent Adolf H. en je krijgt de opdracht om in het hier en nu je mening te spuien en jezelf te verbazen over wat er gebeurt in de politiek, in de EU en in de waan van alledag? Waar moet je met verwondering om lachen? Hoe krijg je überhaupt een Adolf aan het lachen? Je krijgt de opdracht als een vaststaand gegeven. Noem het de voorzienigheid of het lot.
Ik zag de dames vanachter de kassa bijna wegduiken. Ineens stond zo’n megagrote vent in zijn sporthemdje een partij stampij te schoppen in de supermarkt. Bizar hoe een dergelijke kerel in zijn niet-natuurlijke habitat met het zweet op zijn voorhoofd al briesend en tierend op zoek was naar de slordig opgekalkte boodschappen op zijn verfrommelde lijstje.
,,Zo hee, dit is wel heel erg kut’’, zegt mijn Haarlemse vriendin. ,,Wat is er kut?’’ vraag ik. ,,Nou, die tekst van jou. Die klopt niet en is zo cynisch en negatief ingestoken, dat vindt toch niemand leuk om te lezen!’’ ,,Ach zo, op die fiets’’ zeg ik. ,,Wat had je willen lezen dan? Waaraan moet een goed leesbare tekst voldoen?''
Wat heeft de afgelopen tien jaar onze stad opgeleverd? Als burgemeesterszoon stelde ik me voor dat ik niet louter de eerste ambassadeur van een provinciestadje zou zijn die nieuw elan gaf aan de core-business van het doorknippen van lintjes. De stad was zo goed als failliet. We stonden onder curatele van een provincie die zelf zijn eigen reserves had zien verdampen bij de IJslandse Landsbanki.
“Creatief zijn zal al belangrijker worden als vaardigheid voor de toekomst”, aldus onderzoek van de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid. Net als communiceren, beslissen en digitale vaardigheden. Hoe grappig is dan dat fotograaf en presentator Ruben Terlou ons in zijn programma ‘Langs de oevers van de Yangtze’ wijst op een oude Chinese tekst in een zaal van een acrobatiekinternaat.
Stel, je bent de eerste zwarte president van Amerika, ’s-werelds machtigste natie. En je kondigt aan dat je Nederland gaat bezoeken. Wat moet de president dan meekrijgen van Nederland, onze economie, onze cultuur en onze waarden en normen?
Ik vraag me altijd af naar wie of wat de straat vernoemd is waar ik woon. Ik vind het niet meer dan logisch als je twintig jaar in een Haarlems straatje woont, dat je kunt uitleggen waarom de straat vernoemd is naar een personage. Vaak krijg je ook een samenhangend idee door de straatnamen om jouw eigen straatje heen.
Organisatie:
Aandachtsfabriek
Het podium voor jouw verhaal
De Verhalenmakers is een project met als belangrijkste doel: bijdragen aan verbinding.
Wij bieden een podium voor verhalen, schrijvers en professionals omdat we geloven in de kracht van storytelling.
Ben je een schrijver of wil je graag schrijven?
Meld je aan!
@social #media
Contact
De Verhalenmakers
info [at] verhalenmakers.com
of ga naar de contactpagina