Totaal onverwachte ontmoeting

Ontmoeting met mezelf

Een groot deel van mijn gezin, kinderen en kleinkinderen is Haarlem ook trouw gebleven en hij en zij die vertrokken zijn zouden maar wat graag weer terug willen.
Mijn vrienden en kennissen, heel veel komen er uit Haarlem en wonen er nog steeds.
Zoals het heel veel Haarlemmers wel bekent voor zal komen kom je dan ook met grote regelmaat soms na vele jaren bekenden uit het verleden tegen. En via via kennen heel veel mensen in Haarlem elkaar dan ook.
Je hoort dan ook vaak zeggen, ach ja Haarlem is net een dorp, want iedereen kent elkaar.
Nou is het ook weer niet zo dat ik compleet vastgebakken zit en Haarlem nog nooit uit geweest ben hoor. Door mijn werk maar vooral ook door mijn sportieve uitspattingen en hang naar avontuur ben ik, vaak samen met mijn vrouw, veel onderweg geweest en heb ik grote delen van de wereld mogen zien. Maar altijd als ik weer ergens geweest was voor een wedstrijd of een ander avontuur was ik weer blij terug te zijn om dan snel even de stad in te gaan of naar vrienden en kennissen of even naar de zee. Even Haarlem door.
De jaren vlogen voorbij en het lijkt allemaal zo vanzelf sprekend te zijn.
Maar niets is wat het lijkt.
Want ineens werd ik na al die mooie jaren met mijn vrouw, mijn kinderen en kleinkinderen, veel werken, veel sporten, schitterende reizen, veel mensen om je heen en mensen die je wereldwijd hebt leren kennen ineens door ziekte ver teruggeworpen.
Wat was en ben ik dan ook blij dat ik Haarlem trouw gebleven ben.
Want zeker mijn familie maar ook al die meer of minder bekende mensen om ons heen die mij gesteund hebben in een zware en zwarte periode ben ik heel dankbaar. Dat had ik nooit verwacht. Daar kan je alleen maar op hopen.
Voor mij geld dan ook, al lijkt Haarlem dan een dorp, wat kan je daar dan blij mee zijn.
Dit was dan ook een heftige ontmoeting. Maar dan vooral met mezelf.

Jaap Swart, Haarlem