Stoelgangkruiden

Hij leek breekbaarder dan zij, zijn rug was iets krommer en er was al een lichte beef zichtbaar. Zij in een marineblauwe trui die ze – als het weer het toelaat – vast om haar nek knoopt. Instappers in hetzelfde blauw onder een witte katoenen broek, het haar met een haarjuweel in een losse knot en een klein beetje make-up. Lichtblauwe zilverachtige ogenschaduw en zacht roze lippenstift met een glimmertje in en om de plooien van haar gezicht. Het werd steeds drukker in de winkel.

“Stoelgangkruiden”, verstond ik toen de heer gevraagd werd waar zij mee geholpen konden worden. Het meisje achter de toonbank knikte en liep naar achteren waar ze eerst overleg voerde en vervolgens verdween. Kordaat stopte de dame een oud Hollandsch kaneelsnoepje in haar mond, zij noemt het vast een ulevel, die ze uit een klein bakje pakte dat speciaal voor wachtende klanten was neergezet. De onderkant van haar gezicht begon wild heen en weer te bewegen, ze had het moeilijk met het snoepje en haar kunstgebit. Het had iets weg van een kauwend kameel, dezelfde traagheid, dezelfde blik. Het kon haar blijkbaar allemaal weinig schelen.

Het meisje kwam terug van achteren met acht bruine zakken stoelgangkruiden, jawel. De man stond al klaar met een bankbiljet waar je u tegen zegt toen het meisje terloops nog vroeg of hem wel eens was verteld dat je de kruiden beter niet langer dan twee weken achter elkaar zou moeten gebruiken. De heer mompelde iets over 42 jaar en de dame slikte de ulevel in een keer door. Het meisje pakte het grote biljet aan en deed de zakken in een tas.

Ik hoopte dat ik nu door het meisje geholpen zou worden. Dan kon ik haar vragen over de stoelgangkruiden. Of de heer het zou weten van die twee weken maar gewoon 42 jaar is doorgegaan, omdat het lekker is. Of dat hij na twee weken dacht dat hij zonder de kruiden niet meer zou kunnen poepen en daarom maar 42 jaar is doorgegaan. En wat er zou gebeuren als hij er nu mee zou stoppen? Zou het mogelijk zijn dat je aan kruiden lichamelijk verslaafd kan raken? Of eerst mentaal en dan lichamelijk?

Maar ik werd niet door het meisje geholpen, er kwam een enthousiaste collega van haar op mij af met de vraag waarmee ik geholpen kon worden en ik verloor mijn vragen aan de noodzaak van mijn aanwezigheid. Want vanwege een explosieve hoeveelheid snot, schurende keel, verstopte neus en aanverwante ongemakken kon ik eindelijk weer eens fijn naar Van der Pigge. Van der Pigge is een beeldschone drogisterij anno 1849, een waar holle bolle kruidenwalhalla met superfood, heilzame smeersels en drop. Een begrip in Haarlem en omstreken. Het is er altijd druk want er heerst altijd wel wat.