Stilste jongetje van de klas

afbeelding van Sandra Brandt Sandra Brandt Aantal keren gelezen: 3,788 Mensen

~ adv ~

Als jongetje van 7 ziet hij zich nog zitten in de Haarlemmer Hout onder de eikenboom op het schoolplein. Altijd bang dat mensen niet geïnteresseerd zouden zijn in wat hij te vertellen had. Zelfs als de juf gitaar speelde en de kinderen liedjes zongen bleef hij het stilste jongetje van de klas.

Rube van Tienen (nu 22 jaar) zat in groep vier van de dependance van de Dreefschool. Hij had geen vriendjes. In de pauze zat hij eenzaam onder de eik op de grond en staarde naar de drukke weg die langs het park liep.

Vreemde jongen

De Juf vond hem maar een vreemde jongen, zijn resultaten waren slecht en de juf wilde niet geloven dat dat door dyslexie kwam. Ze wist niet wat er in zijn hoofd om ging en adviseerde de ouders om hem naar een school te laten gaan met speciaal onderwijs.Thuis was hij echter vrolijk en content. Hij maakte graag muziek en deed thuis graag aan playbacken.

Zijn ouders besloten hem een jaar extra groep 4 te laten doen en zo kwam het dat hij bij een andere juf in een andere klas op dezelfde school kwam. 'Juf van Muiswinkel zag de dingen die ik wél kon in plaats van wat ik niet kon en stimuleerde me' aldus Rube. Voor het eerst deed hij mee met de 'klassen auditie' voor de mini-playback show op school  en werd als beste van de klas uitgekozen om de grote uitvoering voor de hele school en publiek te doen. 

Het kado

Op 5 december pakjesavond kreeg hij een kado wat zijn leven voorgoed zou veranderen.  

Het grote kado ontdeed hij gauw van het papier en daar was een heuse goocheldoos! Rube vond goochelen fascinerend en ontdekte de goochelwinkel Jan Monnikendam. Deze winkel had destijds een speciale goochelkamer met een demonstrateur waar hij heel wat uurtjes doorbracht. Hij raakte in de ban van de goochelkunst. Stiekem stond hij uren in zijn kamer voor de spiegel te oefenen. Pas als hij het goed genoeg vond liet hij het beneden aan zijn drie zussen en ouders zien. Het leverde vertederende 'oh's' en 'ah's' op maar al snel merkte hij dat hij ze echt kon verbazen. 

Vol in ontwikkeling

Rube was een jaar of tien toen hij lid werd van goochelvereniging de Noord Hollandse bond van Goochelaars. Vol trots liet hij z'n beste trucs zien op zijn eerste clubavond voor junioren. Er bleken echter nog vele leerpunten te zijn. De opmerkingen gingen over zijn presentatie, zijn bewustzijn hoe hij overkwam, hoe hij met het publiek omging en hoe hij de ruimte gebruikte. In de jaren die volgden ging hij vooral op deze punten zich verbeteren. 

Op school ging het als een lopend vuurtje door de klas: ‘Moet je zien! Rube kan een goocheltruc!' Iedereen wilde zien wat hij kon. Hij werd gedwongen om zichzelf uit het stille hoekje te halen en te laten zien, zich te presenteren.

Zelfvertrouwen

'In de brugklas sta je doorgaans bij andere brugpiepers. Hogere groepen hebben vaak niks van doen met jonge nieuwelingen, maar ik werd bij 3e klassers gevraagd om trucjes te laten zien' aldus Rube. 'Goochelen is doen wat niemand kan, doen wat onmogelijk is. Ik kreeg veel bewondering en dat gaf me zelfvertrouwen.’

Van het donkere stille hoekje naar het podium. Keerden mensen eerst hun ruggen naar hem, nu ontving hij applaus. Rube werd van stil jongetje het stralende middelpunt. Zo ontdekte hij: 'Mensen zijn inderdaad niet geïnteresseerd in je zolang je zelf stil in een hoekje blijft zitten, maar als je laat zien 'hier ben ik!’ hebben mensen wel degelijk interesse.  

Na afloop van de voetbaltraining, op school, met vriendjes, op verjaardagen.. Overal nam Rube een zijn kaartspel mee. Het werd zijn manier om gezien te worden, om er te mogen zijn. Het werd zijn identiteit. Hij werd in alle gangen van school vrolijk toegeroepen met 'hé goochelaar!'. 

Kampioen

Het kon niet op. Rube werd al gauw jeugdkampioen Goochelen Nederland. Het leverde hem een vrijkaart op voor een optreden op het Nationaal Congres van de Goochelkunst.  Daar zouden ook de kampioenschappen voor volwassenen worden gehouden en Rube besloot zich daar direct voor in te schrijven. Samen met zijn vader bedacht hij de goocheltruc van 'de dansende bekers' die nog nergens in de wereld bestond en begon met trainen voor de perfecte act.

In de buurt van zijn ouderlijk huis woonde Hans Klok. 'Mijn vader trok de stoute schoenen aan en vroeg hem bij ons thuis te komen om de zelf uitgevonden goocheltruc te beoordelen. Niet lang daarna zat hij bij ons in de huiskamer.'  Na afloop bleek Hans Klok niet te begrijpen hoe Rube's truc in elkaar zat, een enorm compliment. Dé dag brak aan dat Rube tijdens het Nederlands Kampioenschap Goochelen voor volwassenen op kon treden. Hij was 16 en won de 1e prijs.

Doorslaand succes breekt op

Vanaf toen begon het door te slaan. Mensen zagen hem niet meer als Rube. Overal waar hij kwam zag men hem als dé Goochelaar. Ook op verjaardagen werd structureel verwacht dat hij de boel zou vermaken. Hij kon zelden een gesprek over iets anders hebben. 'Ik was niet zélf meer degene die bepaalde of ik een trucje ging laten zien, het werd overal gevraagd. Ook kwamen de grapjes en vragen of ik op commando een blikje kon laten zweven of een irritante vriend kon laten verdwijnen.' Rube vervolgt: 'ik had liever dat ze gewoon eens vroegen: 'hoe gaat het met je?'. 

Het werd tijd om te ontgoochelen, minder trucjes te doen. Aangezien hij zijn eigen entertainmentbedrijf was gestart kon hij makkelijk besluiten om zijn trucs alleen nog te doen als hij ingehuurd werd. Degene die hem op een verjaardag vroeg: ‘doe nog eens een truc' kreeg vanaf toen steevast het antwoord: ‘nee, ik ben vrij vandaag’.

Ommezwaai

Zijn kaartspel had Rube niet langer standaard op zak, maar de sociale- en presentatie skills die hij door het goochelen heeft geleerd draagt hij nog dagelijks bij zich. Deze komen niet alleen goed van pas in zijn eigen leven, hij helpt er ook anderen mee. Rube merkte op dat er meer mensen zijn die stiller zijn dan ze zouden willen. ‘Er gaan zo veel mooie verhalen en wijsheden verloren, omdat mensen bang zijn om te spreken in het openbaar.'

Podium voor iedereen

Daarom startte hij zijn bedrijf PresentatiePro, waar vanuit hij mensen begeleid om beter te leren presenteren. ‘Ik ben zelf het levende bewijs dat je geen aangeboren talent hoeft te hebben om goed te leren presenteren. Iedereen kan het leren!’ Wat ooit zijn grote angst was is nu zijn grote passie. Die passie wil hij graag met mensen delen die ook beter willen leren spreken in het openbaar, omdat een goed verhaal niet verloren mag gaan.

 

Binnenkort brengt Rube een ebook uit met de titel Overtuigend Presenteren. Deze is gratis te downloaden via www.PresentatiePro.nl.

Leave a comment.

Ondernemers welkom!
Maandag 29 september geeft Rube een presentatie tijdens een netwerkavond van de Club van 25 Haarlem
afbeelding van Sandra Brandt
Sandra Brandt
Sandra, 43 jaar, 3 kids en beoefenaar van een klaagvrij leven waarover ik een boek schrijf. Tevens ben ik initiatiefnemer van Klaagvrije maandag. Verder ben ik nu vier jaar op rij city coördinator geweest van Geluksroute Haarlem. Ik hou van leven op gevoel, mensen en kwaliteiten verbinden en oplossingen vinden waar het onmogelijk leek.

Ontvang iedere week een gratis verhaal!

Laat je inspireren door de beste schrijvers en ontvang de nieuwste verhalen per mail!
Geef je op en je krijgt wekelijks een gratis verhaal opgestuurd.

 

Ja, dat wil ik wel   Of bestel het magazine

Het podium voor jouw verhaal

De Verhalenmakers is een sociale onderneming met als belangrijkste doel: bijdragen aan verbinding.

Wij bieden een podium voor verhalen, schrijvers en professionals omdat we geloven in de kracht van storytelling.

Ben je een schrijver of wil je graag schrijven?
Meld je aan!

Twitter

Sorry, twitter is currently unavailable.

@social #media

Contact

De Verhalenmakers

info [at] verhalenmakers.com
of ga naar de contactpagina