Sterfbed

Sterfbed.

Als ‘s middags de telefoon gaat, pak ik hem op met een vreemd gevoel. Aan de andere kant

van de lijn verteld een familielid mij, dat mijn tante erg slecht is, en of ik naar het ziekenhuis

wil komen. In de gang komt de hoofdzuster me al tegemoet, met een blik die mij verteld dat

het nu wel erg is, Het gaat snel met uw tante, zegt ze op een discrete toon. Ligt ze nog in haar

kamer zuster, vraag ik haar. Nee, we hebben haar apart in een kamertje gedaan, is beter voor

de andere, en wat rustiger voor haar. Dat begreep ik. Als ik naar haar kijk, krijg ik een raar

gevoel over me. Kon ik nu maar even in haar gedachten zijn. Want op de een of andere

manier, ben ik altijd heel nieuwsgierig, Wat er in iemand omgaat, die het tijdelijke, met het

eeuwige gaat verwisselen. Kopje koffie, haalt de zuster me uit mijn gedachten. Graag

antwoord ik, alleen suiker alstublieft. Ik breng het wel even hier naar toe, blijft u maar bij uw

tante. Ze had nog zo’n mooie pyjama in de kast liggen, zij de zuster, toen ze binnen kwam met

de koffie, zal ik die maar aantrekken als het zover is. Doet u dat maar zuster, zij ik. Jammer

hé, anders had ze volgende week nog mee gegaan, naar het andere tehuis, voor een kien

avond. Maar ja, zo is het leven nu eenmaal. De zuster voelt nog even aan de pols van mijn

tante, en draait zich naar mij toe, ze is er nog hoor, misschien hoort ze u nog wel, praat maar

gewoon tegen d’r. En de daad bij het Woord voegende, roept de Zuster in het oor van tante. ..

uw neef staat naast u bed, hoort u mij nog. Ja hoor, klinkt er een stem, en verlamt van schrik

draai ik mij om. Naast mij staat een oude dame met zo’n rolwagentje, bent u de neef Ja

antwoord ik, nog steeds klam van de schrik. Ik ben haar vriendin, We hebben de zelfde kamer,

ziet u. O vandaar zij ik. Ik kom even gedag zeggen, ga is opzij jonge. .  Nou dag hoor, ging

de oude dame door, goeie reis en gauw tot ziens. Ik voel het, het zal wel niet lang meer duren

of we kienen weer samen, ze gaf mijn tante een kus, en hield haar hand vast De oude dame

draaide zich van het bed af, en keek mij aan. Als je nog eens langs wil komen, dan kom je

maar bij mij op bezoek, drinken we samen thee. Dan kan je me wat meer vertellen over je

tante. Dat is goed beloofde ik haar. Zuster riep de oude dame, toen ze weer op de gang stond,

zuster, als u naar kamer 201 gaat, breng dan even de bloemen voor me naar hier, want zonder

bloemen dood gaan is zo kaal.

Zonder bloemen en Zonder vrienden is het na je dood zelfs kaal.