Reading Faces

Het begrip longevity wordt vaak in verband gezien met het verouderingsproces dat op zich als ziekte beschouwd kan worden (Andrea Maier, zomergasten 2016). Beter is het dus om zo jong mogelijk bezig te zijn met je longevity omdat de opbrengst dan het hoogst kan zijn. Hier kun je aan werken door duurzaam gezond te leven. Duurzaam is een modewoord geworden maar maakt in dit verband wel duidelijk waar het over gaat: zorgen dat gezond leven een gewoonte wordt! Rationeel gezien zal ieder mens deze gewoonte onderschrijven maar wat maakt het zo moeilijk om haar na te streven? Die vraag kwam op een zaterdagmiddag bij me op tijdens een stadswandeling. De mensen die ik tegenkom stralen op dat moment de kwaliteit van hun leven uit. Met of zonder mobiel zie je gespannen gezichten, mensen die problemen oplossen of creëren. Naast veel jeugdige uitbundigheid zie ik ook eenzame jongeren die in zichzelf gekeerd zijn, ergens bezorgd over lijken te zijn, maar ook bevrijde ouderen die voor zichzelf bestaan.

Mensen hebben de gave om veel af te lezen van het gedrag en de gezichten van anderen. Zo zie ik doorgaans in één keer de verstokte roker (zelfs als deze niet rookt). Een verouderde huid, mat haar, vaak wat mager en een enigszins schrikachtige houding (let wel dit is een stereotypering). Is deze roker zich niet bewust van de langere termijn gevolgen? Misschien wel maar dat is iets voor later, zal de rationalisatie bij de verslaving zijn. In de periode dat mijn vader een pakje Caballero per dag rookte (soms meer) zei hij vaak dat de schade wel mee zou vallen (van latere zorg). Bij de constatering van gevorderde longkanker kwam het volgens hem niet van het roken maar het vervuilde milieu. Zo zitten we dus in elkaar, geen verbanden willen zien, rechtvaardiging zoeken die het beste uitkomt!

Publiekscampagnes gericht op anti-rookgedrag, ongezonde voeding of te weinig bewegen hebben al veel uitgehaald. Waarom hebben die acties pas na langere tijd effect? Ook weer omdat we gewoontedieren zijn en maar moeilijk afkomen van slechte gewoonten. Veel en aanhoudende confrontatie wil nog wel werken maar direct het tij keren doen we niet. Kan dat niet anders, vraag ik me af? Jawel, maar dan moet er iets ingrijpends gebeuren. Ik kwam erop bij het zien van een bijna-ongeluk. Een ‘appende’ voetganger liep zonder rond te kijken ineens de weg op. Een fietser ramde de voetganger en beide kwamen ten val. Eerst boosheid, daarna zorg en vervolgens bekering, zag ik voor me. Omhoog geholpen zei de gekwetste voetganger: dat zal me niet weer overkomen dat ‘geapp’ ook altijd! Zo werkt het dus! We kunnen gedrag min of meer direct veranderen na inzichtgevende voorvallen of dat nu eigen ervaringen zijn of die van anderen.