Poezie album

Zowel de personeel in- en uitgang als de aankomst goederen van Gerzon bevindt zich aan het Verwulft . Er is een goederenlift en een houten trap naar de diverse afdelingen. Elk personeelslid moet van deze deur gebruik maken.

In de morgen: aan het werk en na sluitingstijd beneden  op de knop van het ‘verkeerslicht’ drukken: rood tas leeg maken, groen doorlopen, oranje bestaat niet.  Wij, het personeel van hoog tot laag, krijgen een bon voor 10% korting op alle aankopen in geld natuurlijk. Niet op de distributiebonnen die iedereen kreeg in die tijd. Let op: heb je geen geldig aankoopbonnetje bij rood licht: ontslag op staande voet wegens diefstal! Natuurlijk, gewoon een steekproef!

Ons kantoor boven: tegen de muur in het midden: het bureau met zetel van de juffrouw, met uitzicht op vier bureaus van  de medewerksters. Aan de zijkant een glazen huisje zonder dak, dat is de telefoon centrale voor alle inkomende en uitgaande telefoontjes. 

Alle hoofd-medewerkers van de zaak hebben een huis telefoon en kunnen via kantoor verbinding vragen met buiten en omgekeerd  alle telefoontjes van buiten worden verbonden met binnen, kun je het nog volgen?

Ach zo moeilijk is het niet!

Tegenover ons telefoonhuis, de cel genaamd,  is een deur naar beneden, even onthouden: die deur is erg belangrijk!

Als jongste bediende krijg ik een gewone stoel naast de oudste medewerkster: Tinie. Zij heeft de schone taak mij in te werken voor zowel werkzaamheden als het ‘kantoorcultuurtje’. En dat is nogal wat.  Ten 1e was ik de 1e jongste bediende van ná de oorlog. Geen werkomschrijvingen van personeel en aanverwanten: alles weg en/of  in beslag genomen door de bezetters.  

Ik schrijf dus geschiedenis! Vaardig met de lijmkwast, aan het eind van de week een uurtje werk met de coupons. Met de jongens van het cafetaria van onze achterkant sluit ik een deal: alle kroketten met broodje anderhalve cent minder. Precies om 12 uur opende ik het raam,  hun jongste bediende gooide een lijn met haak naar hun overkant, ik liet de haak weer naar beneden vallen en juist: ik hijs een volle mand  naar boven en weer terug met de centen natuurlijk. Lijkt ingewikkeld maar is echt een fluitje van een cent.

Wel moet ik even wachten op het sein veilig van de dienstdoende telefoniste met uitzicht op de deur. Onze baas, de Heer van Beem loopt op ‘bordeelslippers’ en sluipt als een kat te pas en te onpas ons kantoor binnen! Van de juffrouw mogen we af en toe een sigaretje roken. Doet ze zelf ook. Of naar een verhaal luisteren van een weekend avontuur en sinds het nieuwe transport van broodjes valt dat  nu ook onder verboden vruchten.

Na een maand ben ik echt ingeburgerd en mag ik, mits ik tijd over heb,  Harm – van aankomst goederen – helpen.

Wordt vervolgd