Oosterkerkkoor op stap 2e Pinksterdag 1952

Het bleef niet bij zingen, we waren een hechte vriendenkring: soms bij één van ons of de ouders van koffie drinken na de dienst of we vierden de Lente: met z’n allen op de fiets naar de Waterleidingduinen.  Feest was het altijd. 

Van zang naar toneel en cabaret

En toen werd het een echt feest, een jubileum van het koor. We staken de koppen bij elkaar. Zingen? Natuurlijk!  Maar er is meer in de wereld dan zingen. We gaan toneelspelen, we maken er een dolle boel van. George kwam met een klucht: De Huistiran van Godfried Bomans.  Een klucht geschreven in 1939. De uitvoering was een doorslaand succes. 

Zingen bleef ons hoofddoel. Toneelspelen dat werd een nieuwe groep. De BB (Bescherming Bevolking) werd opgericht een aantal mannen van het koor werden vrijwilliger en natuurlijk de toneelgroep speelde De Huistiran in het Patronaatgebouw. Driemaal is scheepsrecht: een maand later was het bejaardenhuis aan de beurt voor een optreden. Ronnie speelde piano. En ineens waren daar een paar nieuwe talenten: tekstschrijvers: De Spaarnekeien werd geboren.

Over de tijd viel langzaam maar zeker ons vriendenclubje uit elkaar. Maar De Spaarnekeien zijn nog lang gebleven. En het enige echte Oosterkerkkoor bestaat nog altijd.

Headerfoto: Relikwi

Foto Adriana Boellaard: vriendenclub