Kwestie van geven en nemen in december

Koopkracht en machthebberij
“De wereld is pas goed als de economie op volle toeren draait. Daarom heet koopkracht ook koopkracht en niet ‘koopslappe hap’. We moeten kunnen besteden om iets voor te stellen en om een bijdrage te leveren. Wie niets heeft, boet aan koopkracht in. Dan ben je in mijn optiek een ‘loser’ die zich afhankelijk opstelt. Je kunt niets kopen en je kunt niets geven. Wat stel je als mens dan voor? Dat idee van geven en nemen, daar kan ik trouwens ook niets mee. De brutalen hebben de halve wereld, okee? Nemen dus. Wie slechts geeft, verspeelt al zijn kansen waar de eerste beste concurrent mee aan de haal gaat. In de economie zie je dat ook terug. Woorden als dankbaarheid die erbij horen, doen het wereldwijd niet zo. Thanksgiving kennen jullie dan ook niet. Black Friday sinds dit jaar dan weer wel. De massale slag die je de dag na Thanksgiving kunt slaan met de creditcard in de aanslag, versterkt het gevoel van: ‘hebben, hebben, hebben’. Bovendien is ‘black Friday’ de perfecte kick-off voor de retail en detailhandel met superstunt-aanbiedingen die je onmogelijk kunt weerstaan. Lekker toch!

We schieten doelbewust en strategisch graag voorbij aan feesten die dankbaarheid vieren. Feesten die zorgen voor cohesie, voor verbinding, voor samenzijn, voor tolerantie, voor verdraagzaamheid en dus voor wat goed zou moeten zijn voor mens en samenleving. Ik kan jullie vertellen dat ik heel wat verder de sociaalmaatschappelijke ladder ben opgeklommen door verdeeldheid en ongelijkheid met een ouderwetse verdeel- en heerspolitiek die machthebbers steviger in het zadel stellen. Bij mijn geboorte kreeg ik geen lepeltje of een blije doos, ik kreeg macht omdat ik simpelweg een uitverkorene ben die zijn wiegje ‘uptown’ had staan. Dat heb je of heb je niet. Zo simpel is het. Ik snap dan ook werkelijk niet waarom mensen met problemen dan ook niet verhuizen. Waarom zou je jezelf verlagen en in Mexico, Ethiopië, Syrië of Soedan blijven wonen. Pak de bus en reis jouw geluk achterna. Of denk je dat er iemand van het Rode Kruis langs blijft komen om jou te helpen met het onderhouden van je gammele familietent? Het woord zegt het al hè: ‘machthebber’. De wereld kent geen ‘machtverkrijgers’ of ‘machtgevers’. En dus is ‘hebben, hebben, hebben’ en ‘kopen, kopen, kopen’ het devies. Welk feest daarvan de aanleiding vormt, maakt niet meer uit. We zijn met zijn allen met elkaar verbonden omdat we samen de rij bij de kassa vormen. Meer niet.”

Cartman 2.0
Eigenlijk ben ik een soort Cartman van Southpark. Ik praat, zeg en denk hetzelfde als de kleine rechtsradicaal uit Colorado. Net als hem haal ik mijn neus op voor mensen die vinden dat de feestdagen vooral een moment van gezamenlijk beleven zijn. Van herinneringen en tradities die op zich niet zoveel voorstellen maar je even dat vleugje persoonlijke magie en nostalgie meegeven. En dan noemen dat soort mensen heel vaak de nachtmis als voorbeeld. Dat je met je ouders in het holst van de nacht uit de kerk kwam en je met je familie een weg baande door de kraakverse sneeuw. Daar kan ik me niks bij voorstellen. Wel dat ik door de chauffeur van mijn vader werd opgehaald in een gloednieuwe stretch-limousine en door de kogelwerende getinte ramen zag hoe ze in The Bronx elkaar de koppen insloegen op Kerstavond. Dat weet ik nog wel. Waarom de gemiddelde neger in New York altijd klaagt dat ie geen geld heeft, maar wel vijf kinderen verwekt bij drie verschillende vrouwen en tijd en budget over heeft om voor zichzelf drugs, kip en dure blaffers te kopen, dat heb ik nooit begrepen. En maar je hand ophouden bij de sociale dienst!”

Als makke schapen
“Enfin, de feestmaand roept bij iedereen onbetaalbare herinneringen op die nooit, maar dan ook nooit gaan over de peperdure cadeaus in de schoen of onder de boom, maar altijd aanleunen tegen waardes zoals geborgenheid, gezelligheid, warmte, genegenheid, een feestelijk onthaal en de innerlijke kracht om iets voor een ander te kunnen betekenen. En die Charles Dickens maar de aandacht wegtrekken van het feit dat ene Bob Cratchit niet mans genoeg is om voor zichzelf op te komen, maar wel thuis met een huis vol koters zit, inclusief een zielig zoontje dat niet lang meer te leven heeft. Moet een Scrooge daar ook nog eens de schuld van krijgen? Wees blij dat die mijnheer Cratchit überhaupt nog niet de laan is uitgestuurd. Nota bene een beetje te laat komen op je werk!

Met die slappezakken-mentaliteit zul je het nooit schoppen tot het eliteclubje van de allerrijksten op aarde, dat door mijn toedoen toevallig nu ook nog eens gezamenlijk 1 biljoen dollar rijker is dan vorig jaar toen ik nog geen president was. Dus, beste Dickens of die andere malloot van een Hans Christian Andersen die een verhaal schreef over een meisje dat haar handelswaar in de vorm van zwavelstokjes verpatste en toch gewoon doodging, ik ben in staat om in amper 1 jaar tijd een handjevol mensen 1 biljoen dollar méér te laten verdienen dan alle andere presidenten van de afgelopen 25 jaar bij elkaar.

Wat zegt dat? Dat zegt dat jullie gewone stervelingen zwelgen in zelfmedelijden tijdens de feestdagen en de rest van het jaar hunkeren en verlangen naar sterke leiders omdat jullie zelf niets kunnen verzinnen. Jullie willen een ‘badass’, dan krijgen jullie een ‘badass’. We hebben hier niet voor niets de Trump Towers. En ik ga net zo lang door totdat er overal in Amerika gouden standbeelden van mij staan op alle strategische ‘crossroads’ van de Verenigde Staten. Het is zo makkelijk om net als Charles Dickens te vinden dat verdraagzaamheid bij een goed inlevingsvermogen en een oprechte interesse in de ander begint. En dat de rijksten op aarde slechts denken dat zij en zij alleen ertoe doen omdat ze een fortuin op de bank en pompeuze wolkenkrabbers van klatergoud hebben. Wij hebben daar kneiterhard voor gewerkt en veel risico’s voor genomen. Mag ik mezelf dan belonen? Het is zo makkelijk om je hand op te houden. O, en stumperds als Obama hebben geen standbeeld. Och, en dat waren me toch goede presidenten zeg! Ik zie er niets van terug. Uiteindelijk sterft iedereen moederziel alleen. Je wordt alleen geboren en je gaat alleen dood. Dan kun je er maar beter met een knal uitgaan zoals Stalin en Mao. Zij zijn geliefder dan ooit tevoren, dus blijkbaar is de liefde voor schurken, anti-helden en types als Dr. Evil veel groter en sterker.”

“Kansen moet je oppakken en nemen. Geven is niet zo mijn ding.”