Het Bot

Het Bot. 

Mmmm, wat heerlijk, een bot! Dat betekent lekker knagen en smullen. Zomaar gekregen van de vrouw….. zo af en toe krijg ik dat, meestal als ik iets voor haar gedaan heb. Vandaag weet ik niet zo goed waarom ik dat bot kreeg.

De dag begon zoals alle dagen, vrouwtje stapte op de gewone tijd vrolijk uit bed en riep “Goedemorgen schattie”. Er werd zoals altijd een kopje thee klaargemaakt en dán is het mijn moment, want dan mag ik op schoot en dan begint het grote genieten. Terwijl vrouwtje  thee drinkt aait ze me en kriebelt ze me lekker in mijn nek. Een heerlijk begin van de dag, dat meestal zo´n kwartiertje duurt. Veel te kort naar mijn zin, maar ik kijk toch altijd uit naar dit intieme knuffelkwartiertje.

Zo ook vanmorgen. Ik had me net goed en wel op haar schoot geïnstalleerd, het kopje thee stond op tafel, het grote aaien en knuffelen was begonnen en toen rinkelde er een hard geluid door de kamer. Dat gebeurt wel vaker, maar nu gebeurde dat precies op het verkeerde moment. Dat vond ik heel vervelend want dit is ons kwartiertje! Maar vrouwtje duwde me van haar schoot en liep snel naar dat herrie-ding toe. Ze had helemaal geen aandacht meer voor mij en begon heel vrolijk tegen dat opdringerige ding te praten, terwijl wij net zo leuk aan het kroelen waren! ¨Hallo lieverd, leuk dat je belt, hoe is het met je….?¨ toen werd het stil, het leek of ze luisterde. Vrouwtje hield dat ding stijf tegen haar oor aan. Nu en dan zei ze iets, maar na een poosje zag ik hoe mijn vrouwtje een hand voor haar mond sloeg. Ze zei af en toe iets, om daarna weer te luisteren en ik voelde dat ze echt verdrietig werd.

Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar als mijn vrouwtje verdrietig is, dan wil ik dat ik iets ondernemen om haar weer op te vrolijken. Dat is nu wel even lastig want ook ikzelf ben wat sipjes geworden. Maar dan zie ik de bal. Ik ren erop af. Als ik die aan de vrouw geef gaat ze wel met me spelen en dan wordt ze vanzelf wel vrolijker. 

Niet dus. 

Ik sta te hengelen met de bal vlak voor haar neus, ik kwispel haar zo hard mogelijk toe, ik leg de bal bij haar voeten, bijna eróp, ik geef af en toe een blafje, maar nee, ze ziet me niet eens.

Ik moet dus iets anders bedenken. Ja, ik weet het, ik ga lekker tegen haar aanspringen en haar hand likken…. Wie weet gaat ze dan weer even zitten met mij op schoot. Maar hoe ik ook lik en spring, ook dit heeft geen enkel effect. Wat nu? 

Haar pantoffels brengen…. Ja….. dat zal ze fijn vinden. Maar ook dit levert niks op, helaas.

Maar dan gebeurt er iets. Ze loopt naar de kast waar mijn spulletjes in staan, pakt een bot eruit en geeft dat mij. Ze aait me heel even en zegt ´ga jij maar lekker knagen, dan ben jij tenminste even zoet.´ Zie ik een traan in haar ogen? Dat lijkt wel zo, maar mmmm…… wat ruikt dat bot lekker, wauw, wat een verrassing, dat is lekker, dat is leuk, en vrouwtje………? Zij zal vast wel weer bij me terug komen, dát weet ik zeker.