Een nieuw idee, doe het maar

Het grindpad naast de oude fabrieksloods knerpte onder mijn autobanden. Ik startte voor de laatste keer de CD met “Let me entertain you” van Robbie Williams en neuriede de baspartij mee.  Achterin de auto ligt mijn Fender Precision basgitaar die 15 jaar op onze stoffige zolder had gestaan. Toen in de tachtiger jaren  mijn funkrockband uit elkaar was gevallen had ik het helemaal gehad met muziek maken. Vele jaren later,op mijn 50e verjaardag kwamen een aantal muzikale vrienden op mijn feestje spelen  en heb ik een paar setjes meegespeeld.  Dat ging niet slecht en ik besloot  om mij oude hobby weer op te pakken. Omdat er geen draagvlak was om met mijn vrienden weer een band te beginnen besloot ik te reageren op een advertentie van een doorstartende band uit Den Haag/Leiden die een bassist zocht. 

Ik parkeerde mijn auto naast de popbunker, pakte mijn basgitaar van de achterbank en liep met mijn muts op naar de bar aan het eind van de gang. Een man met oorringen en tattoos vroeg of ik koffie wilde Even later kwamen er allemaal mensen binnen  met instrumenten, als laatste een Indische jongen met haar tot op zijn schouders. Hij was de drummer van de band die de advertentie had geplaatst. Wij wisselden wat muzikale ervaringen uit, gelukkig vroeg niemand naar mijn leeftijd. Tijdens de auditie bleek al snel dat  ik een goede klik had met de drummer. Wij studeerden snel meer repertoire in en ik bedacht de naam van de band: ‘Villa Rocka’.Wij hadden veel optredens op bruiloften, bedrijfsfeesten en festivals . Na een aantal wisselingen van bezetting viel  Villa Rocka helaas uit elkaar . Daarna heb ik lesgenomen en speel ik nu met veel plezier  in drie bands.

Frits