Bakkers Houthandel januari 1952 (vervolg op koffiemeisje)

Hieraan voorafgaand Pas op voor het koffiemeisje van Adriana

Daar is Dolf. Een lange mooie man, tropisch gebruind, licht golvend blond haar, atletische bouw en fel blauwe doordringende ogen. Na een uurtje babbelen over de krijgsmacht en Indië, de wederopbouw en de houthandel, verdween hij met de beide heren Bakker, richting de werf.

De volgende morgen vergadering: verzoek van de directie: Maak een verslag.

1e Reorganisatie.

2e Taakverdeling

Zo word ik de eerste secretaresse van de oudste Heer Bakker: Maandag mee naar Amsterdam vergadering van Noord Hollandse houthandelaren bijwonen en verslaan in Hotel de Pool. Dinsdag nog even de Heer Vermeulen assisteren met de boekhouding, ongeveer drie weken Dolf wegwijs maken met de gang van zaken tot nu toe, daarna zou Dolf vertegenwoordiger/verkoper van Bakker’s Houthandel worden.

Er moet een nieuwe hulp komen voor kantoor, of ik iemand weet die geschikt zou zijn. Zo niet moet ik een advertentie plaatsen in Haarlems Dagblad. De 1e week met Dolf een drama! Zijn archief! Een chaos, een stofnest! Eerlijk gezegd: Ik had daar nooit naar omgekeken, alles op een stapel gegooid, ruimte creëren voor koffie dingen, koekjes en een soort van kleedkamer. Na overleg met de bazen wordt de zeer ouwe ‘hap’ naar de opslagloods verbannen, Dolf ‘balen’. Zo leerde ik weer een paar nieuwe woorden. We worden ten slotte: maatjes door dik en dun. Een goeie vriendin van het koor wordt onze nieuwe kantoor collega: Romy, en niet onbelangrijk: een forse salaris verhoging! En we krijgen een gironummer!

Weet je dat ik nog altijd gebruik maak van dat nummer? Helaas je mag alles van mij weten behalve...juist! Inmiddels scheurt Dolf met zijn zwarte kever door de Provincie, verkoopt bergen hout en brengt mij zo af en toe met de auto naar huis, voelt Romy zich als een vis in het water met boekhouden en reis ik met de Heer Bakker naar Amsterdam. De eerste tijd: peentjes zweten, veel mannen houthandelaren, ’t vakjargon ken ik nu wel maar toch, alles in steno, snelschrift ja...ja... uitwerken is een ander verhaal! Gelukkig heb ik een uur vrij tussen de middag, ik mag wel mee eten met de heren maar: ik ga liever voor een uitsmijtertje bij de Bijenkorf. Soms maakt ook heer Bakker 2 gebruik van mijn diensten: bloemen kopen en laten bezorgen op een zeker adres, bonbons, mooi inpakken...ik heb het boekje voor de secretaresse geraadpleegd en ja hoor het staat er echt... RED ROSES FOR A BLUE LADY ’ t is nog Februari, Maart, April.

Samen tussen de middag de stad in. Een kookwinkel, we kopen beide ’t zelfde braadpannetje, rood, loodzwaar. Ik koop een schilderijtje. Kopie van Chacal: De sabbat...hij koopt een doos bonbons...weet je kind, je lijkt op haar echt ik ga je Audrey noemen... Bijna 1953: ‘We gaan trouwen meisje, en jij? ‘ ‘Weet ik niet, volgend jaar komt hij thuis.’ ‘kom, ik heb kaartjes gekocht vanavond ...’ Louis Armstrong op het podium in Amsterdam naast hem een koffertje met zakdoeken... You ‘ll never walk alone...tranen druppen op mijn kanten kraagje... ‘I’am sorry red roses for a blue lady, fluisert hij in mijn oor... Dolf vertrekt naar Zaandam, promotie directeur van een nieuwe houthandel. 1954 ben ik getrouwd. ’t Was destijds niet ‘gewoon’ blijven werken als je als vrouw geboren bent.