Appelkanjer

afbeelding van Ria de Wit Ria de Wit Aantal keren gelezen: 1,047 Real Life

~ adv ~

Geduldig wacht de oude man tot de halve broden zijn ingepakt. Zeven halfjes licht-volkoren. Ik verbeeld me hoe hij bij thuiskomst, net als iedere zaterdag, voorzichtig bukt bij de kleine vriezer in de bijkeuken. De broodvoorraad past precies in de bovenste lade. De rest van de vriezer is wellicht gevuld met kleine, overzichtelijke porties eten. Met zorg klaargemaakt door zijn kinderen, of behulpzame buren. Want koken op zijn leeftijd – hij oogt ruim boven de tachtig – dat gaat niet meer zo makkelijk.

Hij komt vast al jaren bij deze buurtbakker; ik ben hier alleen als ik zin heb in een puddingbroodje. In heel Haarlem en omgeving heb ik nog geen andere plek kunnen ontdekken waar je deze lekkernij vers kunt kopen. ‘Roombroodje’ heet het met dikke, gele room gevulde kadetje hier nogal deftig, maar ik houd stug vast aan de naam die me doet denken aan mijn Brabantse geboortegrond.
“Zo, meneer Meijer, dit zijn uw broden”, zegt de verkoopster tegen de man. “En nu wilt u zeker nog een appelkanjer?” Hij toont een broze lach en zijn ogen glimmen achter zijn brillenglazen. “U weet het precies, mevrouw, u weet het precies.” 

Afrekenen doet hij met een briefje van vijftig, zijn trillende vingers zoeken in zijn portemonnee naar aanvullend kleingeld. Vragend houdt hij de muntjes een voor een omhoog. “Dit is hem, meneer Meijer, vijftig cent. Dan krijgt u van mij twee briefjes van twintig euro.” Zorgvuldig stopt de man zijn portemonnee weer in zijn broekzak en hij reikt naar de broodzakken op de toonbank. “Ik loop mee naar uw fiets”, zegt de verkoopster. Dankbaar draait hij zich om naar de uitgang. 

Ik kijk ze na, de kwieke verkoopster en de breekbare, oude man. Zijn driewieler staat pal voor de winkeldeur. De zakken met brood en de appelkanjer passen makkelijk in de mand op de bagagedrager. Na de groeten aan zijn vrouw keert de verkoopster terug naar de balie, waar ik mijn puddingbroodje koop. Weer buiten zie ik de oude man fietsen; in een kalm tempo peddelt hij naar huis. Waar hij, zo stel ik mij voor, met zijn trillende handen de appelkanjer in tweeën snijdt, op schoteltjes naar de woonkamer draagt en zich langzaam in een comfortabele stoel laat zakken. Zijn vrouw kijkt hem liefdevol aan. 

Een leven lang samen, alles beleefd, alles gedeeld. Tot en met die wekelijkse traktatie na het boodschappen-doen: de appelkanjer van de bakker. 

Comments (1)

afbeelding van Jan Samuël Bangoura

Jan Samuël Bangoura (niet gecontroleerd)

July 12, 2017, 1:36 am -
Comment: 
Prachtig klein levensverhaal! Ik kan die appelkanjer bijna ruiken....

Leave a comment.

afbeelding van Ria de Wit
Ria de Wit
Ria de Wit (1962) is zelfstandig journaliste en schrijfster. Ze schrijft levensverhalen en brengt die uit in eigen beheer. In 2012 verscheen bij uitgeverij Lecturis het boek Turning 65, met foto's van en verhalen over vrouwen van 65. Ria is mede-oprichter van de stichting Caya Cama Ecuador. Sinds 2005 verzorgt ze voor deze stichting alle communicatie en marketing. Ria woont in Overveen en werkt een deel van de week vanuit het Haarlemse Seinwezen. Aan haar huiskamertafel geeft ze schrijfcursussen aan iedereen die beter wil leren schrijven. www.zegge-en-schrijve.nl

Ontvang iedere week een gratis verhaal!

Laat je inspireren door de beste schrijvers en ontvang de nieuwste verhalen per mail!
Geef je op en je krijgt wekelijks een gratis verhaal opgestuurd.

 

Ja, dat wil ik wel   Of bestel het magazine

Het podium voor jouw verhaal

De Verhalenmakers is een sociale onderneming met als belangrijkste doel: bijdragen aan verbinding.

Wij bieden een podium voor verhalen, schrijvers en professionals omdat we geloven in de kracht van storytelling.

Ben je een schrijver of wil je graag schrijven?
Meld je aan!

Twitter

Sorry, twitter is currently unavailable.

@social #media

Contact

De Verhalenmakers

info [at] verhalenmakers.com
of ga naar de contactpagina