Wel gezegend maar diep ongelukkig

We zijn op vakantie. Naar Spanje. Het land waar onze kleine Laika geboren en getogen is. Hier is ze thuis, hier zag ze het levenslicht. Hoewel….? Zeg maar gerust: het levensdonker. Ze kwam in een gezin waar ze cadeau werd gedaan als verjaardagscadeautje voor het kindje, mooi verpakt in een doosje met een strikje. Leuk had ze het er niet, want de lol van zo´n klein puppie-hondje was er blijkbaar gauw af.  Wij vermoeden dat ze niet zo vriendelijk was toen er kinderhandjes in haar ogen prikten en toen er aan haar staart getrokken werd.

Haar kennende zal ze best van zich afgebeten hebben, waarmee haar lot bezegeld was, want dát betekende dat ze op Spaanse manier werd ´afgevoerd´. Hoe ze zoiets in Spanje oplossen is wel bekend. Dat is geen enkel probleem, ze bedenken gewoon de meest afgrijselijke methodes. Gelukkig komen er steeds meer dierenliefhebbers in opstand en worden veel van de mishandelingen strafbaar gesteld, maar de ommekeer gaat (mij veel te) langzaam.

Maar er gebeuren ook andere dingen. Een paar weekjes geleden was het San Antonio, de dag dat de dierenzegening plaatsvindt. De dieren krijgen samen met hun baasjes eerst een kerkdienst aangeboden, de hele kerk puilt uit van de baasjes met hun dieren. Daarna worden de dieren op het pleintje voor de kerk één voor één gezegend. Zo ook onze Laika.

Het is een dolle boel die dag. We zien ganzen met een rood strikje om hun hals, een geitje met een feesthoedje op, er loopt een kindje met een aquarium te slepen, natuurlijk zijn er de nodige poesjes met opgeplakte glittertjes, een terrarium met een enge spin, een vogelkooitje dat voor de gelegenheid goud bespoten is, paarden met ingevlochten staarten versierd met linten, kakelende kippen met roze strikjes aan de poten, kortom….. een bont gezelschap. Het is er een herrie van jewelste want daar zijn de Spanjaarden goed in. Er wordt zelfs een prijs uitgereikt voor het mooist uitgedoste dier. Die prijs is een roze gewassen biggetje, dat daar in paniek tussen al die benen door rent. Die is voor vanavond aan het spit. Ja. Ja. hij is gelukkig wel gezegend, dat scheelt. De tweede prijs is een dikke soepkip die met bijeengebonden pootjes en angstige oogjes op de stoep ligt te wachten op haar lot. 

Als alle dieren hun wijwaterdruppels hebben ontvangen en het prevelementje van de pastoor tot zich hebben genomen, begint de plaatselijke harmonie te toeteren en zet de stoet zich in beweging. Het halve dorp is uitgelopen en wij denken ook mee te lopen met Laika aan de lijn, maar als het vuurwerk begint te knallen is onze kleine krummel niet meer te houden. Haar oortjes liggen plat in de nek, haar staartje wringt zich tussen de achterpootjes richting buik. Arm beest. We besluiten dus om naar huis te gaan, dit willen we haar niet aandoen.

Wel gezegend, maar niet zo erg gelukkig komt ze thuis. Haar mand inclusief bal brengt wat lucht in de gelederen en na een half uurtje hijgen is de rust weergekeerd. Ziezo, dat heeft ze ook weer overleefd.

Barbara van Wijk