Lieve Lastpak

Lieve lastpak,

Je staat in de weg, je bent lelijk , oud, de buren klagen over jou, je bent duur en alsof dit allemaal niet genoeg is…… je berooft me ook nog eens van mijn schaarse vrije tijd. Jarenlang heb ik krom gelegen om mijn droom uit te laten komen. Jij was die droom. Toen die droom  eindelijk uit kwam moest mijn hele flatje zo ongeveer uitgeruimd worden om jou te kunnen huisvesten. En als klap op de vuurpijl: nog steeds kost je me een kapitaal, want je moet regelmatig onderhanden genomen worden door de pianostemmer en dan heb ik het nog niet over de peperdure lessen die ik moet volgen en muziekboeken die ik moet kopen  om jou volledig tot je recht te laten komen.

Maar ik heb het voor je over, wat geniet ik van je, en ik niet alleen, als er mensen op bezoek komen duiken ze vaak direct achter jou. Er klonk al van alles door mijn flatje heen, van dixieland via de schòne blaue Donau tot de Beatles , Abba en alle soorten ritmes en klanken. Maar, helaas voor de buren, ook saaie maar broodnodige toonladders.

Na een drukke dag waarin dertig kleine kinderen in toom gehouden moeten worden, waarin ik pogingen doe om ze te leren lezen en schrijven…. Na een dag van traantjes drogen, broeken hijsen, ruzies beslechten, snotneuzen afvegen…. Na een dag vol kabaal, geschreeuw, gelach en gebrul….. om dán thuis te komen en de lonkende toetsen van de piano te zien….. wie kan die verleiding weerstaan?!

Als mijn vingers zachtjes over jouw toetsen glijden,  dan glijden mijn muizenissen en zorgen vanzelf naar de achtergrond, er bestaan eventjes geen rekeningen meer, geen belastingformulier dat ingevuld moet worden,  geen dreinende kinderen, alleen nog maar de muziek die mijn kamer vult. De muziek die mijn hoofd leegt en daarna vult met gelukzaligheid. Vriendelijke klanken nemen bezit van mij en dringen langzaam door tot mijn hart. Een blijheid stroomt door me heen,  ik ben in een andere wereld. Een wereld die boven het aardse gewoel uitstijgt. Even bestaat er geen discriminatie meer. Geen oorlogen, geen raketproeven, geen moord en doodslag. In mijn muziekwereld is geen plaats voor geweld, voor angst, voor wreedheden. In mijn muziekwereld is de lucht bezwangerd met liefde, schoonheid en extase. Eventjes maar. Zolang de noten vrijelijk hun zuiverheid weergeven, zolang de hamertjes de snaren raken . Wat een rijkdom!  Zinsbegoocheling? Nee, ware liefde.