.
![]() |
Een schrijnend verhaal over de gevolgen van drugs. |
Als ik mijn fantasie de vrije loop laat…..? Dan zie ik mijn zoon voor me, mijn Benjamin, keurig gekleed, zelfverzekerd, een vriendelijke blik gericht op de wereld om hem heen. Hij heeft enigszins haast, want hij moet op tijd bij een klant zijn. Een laatste blik in zijn diplomatenkoffertje: ja hoor, alles zit erin. Hij maakt zich niet druk over het gesprek dat hij straks met de klant zal hebben. Hij is zelfverzekerd, succesvol. Voor hij wegrijdt zwaait hij naar zijn vrouw die voor het raam staat met een kleintje op haar arm, de rozen geuren in de voortuin, de krant steekt uit de brievenbus. Ik droom lekker verder, het is zo’n fijne droom.
Het regent, zijn pak wordt een beetje nat als hij in zijn auto stapt. Hij start de auto en rijdt rustig weg. Hij schakelt de carkit in en belt mij, zijn moeder. “Hallo mam? Lekker geslapen? Wat ga je doen vandaag?” Hij denkt altijd aan mij en belt me regelmatig. Ik voel de warmte die hij koestert voor zijn familie. We babbelen gezellig wat heen en weer. Met een blij gevoel leg ik de telefoon weer neer, mijn dag begint goed.
Dát is mijn fantasie als ik die de vrije loop laat….. De werkelijkheid is helaas heel anders: ik weet niet waar hij uithangt. Vast en zeker ergens onder een brug of in een portiek. Hij is dakloos, zwerft en verkeert in kringen waar ik bang voor ben. Drugsfiguren, zoals hijzelf ook is, ongewassen, gehavend, smerige tanden. Ik pink een traan weg, en herinner me hoe leuk hij was als baby en als kleuter. Wat was ik blij met hem! En nu strubbelt hij door het leven, snuift, spuit, en rookt. Hij maakt zich nergens zorgen over, maar ik des te meer. Al jaren heb ik hem niet meer gezien, soms hoor ik via-via iets over hem. Het gaat niet goed met hem, het leven gaat hem niet goed af. Wel heeft hij verschillende kinderen, dat weet ik. Maar ik weet niet hoe ze heten, niet waar ze zijn, ik ken hun moeders niet. Toch zijn het mijn kleinkinderen!
Als ik sta te koken voel ik me vervelend. Mijn gedachten zijn vaak bij hem. Eten zal voor hem geen vanzelfsprekendheid zijn. Hoe vaak zal hij honger hebben? Mijn nachten zijn vaak lang en onrustig, maar als ik mijn fantasie de vrije loop laat…….
Laat je inspireren door de beste schrijvers en ontvang de nieuwste verhalen per mail!
Geef je op en je krijgt wekelijks een gratis verhaal opgestuurd.
De Verhalenmakers is een project met als belangrijkste doel: bijdragen aan verbinding.
Wij bieden een podium voor verhalen, schrijvers en professionals omdat we geloven in de kracht van storytelling.
Ben je een schrijver of wil je graag schrijven?
Meld je aan!
De Verhalenmakers
info [at] verhalenmakers.com
of ga naar de contactpagina
Leave a comment.