Watertekort!

Een van de grootste plezier (echt waar) als ik op reis ben, is het lezen van de krant. En India kun je er vele lezen voor een prikkie. Ik lees iedere dag (ook op zondag) de Hindu Times (lijkt qua naam een fundamentalistisch Hindoe-krantje, maar is aardig vrijzinnig en kritisch op de Hindu-regering) en de Times of India. En bij het begin van de zomer staan er wel iedere dag artikelen in beide kranten over het enorme tekort aan water. Dat heeft enerzijds te maken in Bangalore met een enorme groei van het aantal inwoners en bedrijven. De private sector bloeit, maar de publieke sector kan het tempo niet bijhouden. Bovendien is de overheid corrupt, als je als projectontwikkelaar de kunst van het smeergeld betalen (“tribes”) kent, na, dan komt die bouwvergunning wel. Anderzijds, verandert het klimaat in India waarneembaar. Het grote regenseizoen begint steeds later. Het gevolg is dat de vele waterputten in de stad uitgeput raken. Dit leidt tot een wonderlijke verkeersstroom van watertankauto’s die van steeds verder het water aanvoeren. Er is hier namelijk geen uitgebreid waterleidingsysteem. en tot 50% prijsstijgingen, marktwerking niet waar….

Hoe werkt ’t bij ons thuis? Wij hebben het geluk dat de boerderij eigen waterputten heeft. Ons watergebruik voor (af)wassen wordt hiermee goed afgedekt. Op ons dak staat een waterreservoir en die moet om de zoveel dagen gevuld worden. Je loopt wel het risico om onder de douche volledig ingezeept ineens geen water te hebben. Er is geen sensor die dat aan geeft. Voor ons drinkwater en koken, kopen we flinke flessen water (statiegeld). Ook dat went snel. Het is verrassend hoe snel (ook Suresh) zich heeft aangepast aan zuinig met water om gaan. Ik vraag me zelf af hoe lang de boerderij het nog lukt om de waterputten alleen voor eigen gebruik te mogen houden. Geeft ook dubbel gevoel. namelijk enerzijds kunnen de vele (palm)bomen, organische tomaten, komkommers etc… prima onderhouden worden door iedere dag te sproeien, maar ja, als ik de poort uit loop, wordt er wel eens om water gevraagd door buurtgenoten. 

In grote delen van India, worden de uitdagingen steeds groter. En die leiden zowel tot verrassende initiatieven als grote wanhoop. Een voorbeeld van het eerste is in het Wayanad Natuurreservaat dat o.a. (wilde) olifanten en luipaarden huisvest. Daar rijden nu watertankauto’s rond om natuurlijke putten van water te voorzien. Diep tragisch is dat de boeren in hele droge gebieden de wanhoop dermate nabij zijn, dat de zelfmoordcijfers sterk omhoog schieten. 

Iets heel anders. Bangalore heeft samen met  Mumbai en New Delhi de beste culturele voorzieningen, pubs/nachtleven en restaurants. En daar maken we vrolijk gebruik van. Zo waren we in het Jagriti theater voor een voorstelling over het huwelijk (heel modern voor Indiase begrippen, zowel sex voor het huwelijk als bisexualiteit kwamen op een luchtige manier voorbij). En in de microbrouwerij (kwaliteit a la Haarlemse Jopen of Adamse IJbier) Windmill Craft hebben we genoten van een klassiek Indiaas concert. Suressh moest even wennen aan de muziek, maar uiteindelijk ging ie om. 

Bangalore heeft ook een bruisende start up community, veelal met sterke IT-component. Ik was zelf op bezoek op bij Jaaga bij Tey. Tey is met een partner en met eigen geld zijn eigen duurzame start up community gestart. Prettige werkomgeving daar! Een van de bedrijven richt zich op duurzame verlichting. Grote uitdaging is dat er veel kennis in Bangalore is (de beste uni’s van het land), maar dat de thuismarkt nog pril in ontwikkeling is. Op het gebied van smart cities, wemelt het van de ideeën, maar zonder launching customer dichtbij is het lastig om echt groot te worden. Veel briljante meeste vertrekken dan ook naar de VS, Singapore en Europa. Alhoewel, het lijkt lastiger te worden door vriend Trump om de VS in te komen. Wat weer een kans voor Europa is! 

Tot volgende week! 

Bangalore, 4 april 2017