Gebroeders Gerzon's Modemagazijn

Ineens lees ik een briefje geplakt op een etalageraam van Gerzon: Jongste bediende gevraagd voor ons kantoor. Een aardige man van de Herenmode afdeling wijst mij de weg naar het kantoor: bovenste verdieping en vragen naar Juffrouw Senf.  

De juffrouw vraagt me het hemd van mijn lijf: wie ik ben, waar ik vandaan kom en waarom ik jongste bediende wil worden.  Nou ja, dat weet ik eigenlijk niet. Gewoon, ik wil werken. Oké, maandag beginnen en om acht uur melden op kantoor.  Je krijgt 25 gulden per maand. Een kwartier later sta ik een beetje beduusd buiten.  Hoe vertel ik ’t mijn vader?  

Hij was er niet blij mee.

Maandagmorgen 8 uur precies: een rondleiding. Eerst kennismaken met de baas van het spul de Heer van Beem. Handjes schudden van etaleur tot afdelingshoofden, caissiere en het hoofd van de aankomst goederen.

Een beetje duizelig krijg ik om negen uur een pot lijm, een kwast, een doos vol textielpunten en een groot vel papier. Belangrijk werk wordt me verteld: de coupons zijn bestemd voor  de groothandel, aanzienlijk meer waard dan geld.

Tussen de middag moet ik broodjes halen aan de overkant voor de kantoorcollega’s. En als om 6 uur de winkel sluit is het, samen met de juffrouw, de dag opbrengst ophalen, tellen en in de kluis deponeren. Om zeven uur precies stap ik op mijn fiets moe maar voldaan.

Wordt vervolgd.